βάλσαμο το υπερικόν

Υπερικό των Αρχαίων Ελλήνων Hypericum perforatum στα Λατινικά Βαλσαμόχορτο ή βάλσαμο ή σπαθόχορτο για πολλούς νεοέλληνες, η St.-John’s-wort για πολλούς λαούς που μιλούν τα Αγγλικά
Φαρμακευτικό φυτό με αξιόλογες ιδιότητες

Τα φύλλα αυτού του φυτού είναι φωτεινά κίτρινα-πορτοκαλί. Τα πέταλα, συνήθως κίτρινα. Όταν γυρίσουν προς το φως, αποκαλύπτουν ημιδιαφανείς στιγμές που δίνουν την εντύπωση πως είναι διάτρητες. Οι κουκίδες αυτές δεν είναι όμως τρύπες, αλλά έγχρωμα αιθέρια έλαια και ρητίνες. Αν τρίψει κανείς τις μαύρες αυτές κουκίδες που έχουν τα 5 πέταλα με τα δάχτυλά του, αυτά θα γίνουν κόκκινα. Για πολλούς φυτοθεραπευτές, αυτές οι μαύρες-κόκκινες κουκίδες περιέχουν μερικά από τα πιο πολύτιμα και αποτελεσματικά φυτικά συστατικά. Οι στήμονες του φυτού έχουν ιδιαίτερη μορφή, με στερεό κυλινδρικό στέλεχος, με δύο γραμμές που εξέχουν κατά μήκος. Αυτές οι γραμμές κάνουν τον στήμονα να μοιάζει επίπεδος, πράγμα εντελώς ασυνήθιστο στον κόσμο των φυτών.
Περιέχει: υπερικίνη και ψευδο-υπερικίνη, φλαβονοειδή (16% στα φύλλα), ξανθόνες, φαινολικά οξέα, αιθέρια έλαια (0,13% σε ολόκληρο το φυτό).
Το υπερικό ή βαλσαμόχορτο απασχόλησε τη θεραπευτική από την αρχαιότητα, Ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης το αναφέρουν σαν διουρητικό, επουλωτικό, εμμηναγωγό, αιμοστατικό. Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν σαν επουλωτικό στις πληγές που γινόντουσαν απο τα σπαθιά (σπαθόχορτο).
Στις ΗΠΑ, μετά από ένα πρόγραμμα του ABC News τον Ιούνιο του 1997, το υπερικό έγινε το πιο δημοφιλές φυτό, το εναλλακτικό «prozaκ», (Ladose), για την ήπια και μέτρια κατάθλιψη. Χρησιμοποιείται επίσης σαν αντισπασμωδικό και βελτιωτικό της ποιότητας του ύπνου σε αϋπνίες. Ήδη, το 1994 στη Γερμανία, συνταγογραφήθηκαν συνταγές για 20 εκατ. ασθενείς! Μόνο στην Μοντάνα των ΗΠΑ καλλιεργούνται σήμερα 500.000 στρέμματα φυτού.
Υπερικό ή Βάλσαμο ή Βαλσαμόχορτο
Εξωτερικά χρησιμοποιείται αφού εκγχυλισθεί το φρέσκο φυτό σε ελαιόλαδο για πολλές ημέρες (40 με 50 μέρες) σαν άριστο επουλωτικό σε πληγές και εγκαύματα πρώτου βαθμού.
Εσωτερική χρήση:
Σαν τσάι συνήθως ένα κουταλάκι του γλυκού ξερά τριμμένα φύλλα και άνθη σε μία κούπα καυτό νερό, που την σκεπάζουμε και την αφήμουμε σκεπασμένη για 10 με 15 λεπτά, για περάσουν όλα τα συστατικό του φυτού στο νερό, από μία μέχρι τρείς φορές την ημέρα, κατόπιν συμβουλής γιατρού, φαρμακοποιού ή ειδικού.
Σε κάψουλες ή χάπια: Κατόπιν συμβουλής γιατρού ή φαρμακοποιού.
Σε αλκολούχο βάμμα: Κατόπιν συμβουλής γιατρού ή φαρμακοποιού.
Προφυλάξεις: Το υπερικό μπορεί να επηρεάσει το ήπαρ προκαλώντας ευαισθησία στο φως. Σε ορισμένα δέρματα μπορεί να προκαλέσει αντίδραση φωτοευαισθησίας και φωτοδερματίτιδα, που εκδηλώνεται με δερματικούς ερεθισμούς, περιλαμβανομένου του στόματος, της μύτης και των αυτιών. Δεν πρέπει μετά τη χρήση του να ακολουθεί έκθεση στο φως. Τα σκουρόχρωμα δέρματα δεν προσβάλλονται. Σε πειραματόζωα επηρεάζει τη θερμορύθμιση. Πάντως, τα περιστατικά φωτοευαισθησίας και παρενεργειών που έχουν καταγραφεί είναι σπάνια και αφορούν ορισμένες περιπτώσεις πολύ υψηλών ημερήσιων δόσεων.
Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες το υπερικό μπορεί να επηρεάσει το μεταβολισμό ορισμένων ενζύμων, κατά συνέπεια χρειάζεται προσοχή όταν χορηγείται ταυτόχρονα με άλλα φάρμακα. Όσοι χρησιμοποιούν Hypericum θα πρέπει να το σταματήσουν, αν λαμβάνουν φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν τις εξής δραστικές ουσίες: ινδιναβίρη (crivixan), κυκλοσπορίνη (ciclosporin), θεοφυλλίνη (choledyl, theo-dur, uniphyllin, aberten), διγιτοξίνη (digoxin, lanoxin), panwarfin, και αντισυλληπτικά. Επίσης επειδή το Ηypericum επηρεάζει νευροδιαβιβαστές, μπορεί να αλληλεπιδρά με διάφορα ψυχότροπα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων άλλων αντικαταθλιπτικών.
Σε περίπτωση που παίρνουμε άλλα φάρμακα πρέπει να ενημερώνεται ο γιατρός μας ή ο φαρμακοποιός.
Σκοπός του άρθρου είναι αποκλειστικά και μόνο η εγκυκλοπαιδική γνώση και σε καμιά περίπτωση η παροχή ιατρικών συμβουλών ή η σύσταση θεραπευτικών αγωγών.

πηγη


http://www.iama.gr/ethno/Hypericum_files/3Hypericum_Tezias%20Sotiris.pdf

http://www.iama.gr/ethno/Hypericum_files/5Hypericum_Siaveli%20Stamatina.pdf

τριανταφυλλιά

ΣΥΛΛΟΓΗ: Τα τριντάφυλλα την Άνοιξη, πριν ανοίξουν πλήρως. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Φυλλοβόλος ή αειθαλής θάμνος ή αναρριχώμενο φυτό. Βλαστοί με αγκιστροειδείς ακάνθες. Τα φύλλα είναι πτερωτά με φυλλάρια οδοντωτά ή πριονωτά και έχουν πτερυγιοειδή μίσχο. Άνθη μονά ή διπλά σε πολλά χρώματα σχηματίζουν επάκριες ταξιανθίες. Ο καρπός είναι σταμνοειδής σαρκώδης με πολλά σπέρματα. Είναι η ροδή ή η ροδέα των αρχαίων. Το άνθος της, το ρόδο ή τριαντάφυλλο, θεωρείται από παλιά ο βασιλιάς των λουλουδιών, ώστε να αποβεί η πλουσιότερη πηγή έμπνευσης για κάθε καλλιτέχνη. Κανένα άλλο άνθος δεν έχει εξυμνηθεί όσο το ρόδο, από τον Όμηρο μέχρι μέχρι τους σημερινούς ποιητές. Τα είδη που χρησιμοποιούνται για τα ροδοπέταλά τους είναι η Rosa centifolia (εκατονταφυλλιά) και η Rοsa. Damascena (Ροδή ή δαμασκηνή). Η εκατονταφυλλιά αναγνωρίζεται από πολλά πέταλα σε σχήμα κυρτή φλιτζάνας. Έχουν ένα χαρακτηριστικό άρωμα. Η Ροδή η δαμασκηνή αναγνωρίζεται από τα διπλά άνθη, χρώματος κόκκινου, με δυνατό άρωμα. Η Ροδή η δαμασκηνή ανθίζει Απρίλιο - Μάιο και είναι το καλλιεργούμενο είδος για την παραγωγή ροδέλαιου. Απαντάται στην Κρήτη, την Ελλάδα, την Ευρώπη και τις Μεσογιακές χώρες. Φυτρώνει σε θαμνότοπους και άκριες δρόμων ή ρυακιών. Ανθίζει Μάιο - Ιούνιο. Καρπός ωοειδής χρώματος πορτοκαλί, πάρα πολύ πλούσιος σε βιταμίνη C (0,3-5%) δηλαδή 6-30 φορές περισσότερο απ'ότι το πορτοκάλι. Περιέχει ακόμα φλαβονοειδείς χρωστίκες, καθώς και καροτινοειδή. Τα σπέρματα θεωρούνται διουρητικά. Δεν είναι νοητός σήμερα ένας κήπος χωρίς τριανταφυλλιές. Λόγω της ανθεκτικότητας και της ποικιλότητάς του θεωρείται λαϊκό φυτό. Καλλιεργούνται σήμερα περί τις 25000 ποικιλίες. ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ. Η αρχαία θεά του έρωτα, η Αφροδίτη, γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων. Ξεπετάχτηκε στην όμορφη ακτή της Κύπρου... Την ίδια ώρα φύτρωνε στη γη και το πρώτο λευκό τριαντάφυλλο. Έτσι θέλησαν να την καλωσορίσουν οι άλλοι θεοί και να της προσφέρουν για δώρο ένα λεπτό άρωμα. Κι ακόμη, θέλησαν να στείλουν το μήνυμα του έρωτα στους ανθρώπους... Αργότερα, όταν κινδύνευε έβαψε το θεϊκό αίμα της το τριαντάφυλλο. Το έκανε κόκκινο! Στα νεότερα χρόνια είπαν πως με ξύλο τριανταφυλλιάς, που έχει αγκάθια, έφτιαξαν το αγκάθινο στεφάνι του Χριστού. Έτρεξε το θείο αίμα και το τριαντάφυλλο βάφτηκε κόκκινο. ΝΕΚΤΑΡ ΚΑΙ ΡΟΔΟ. Ένας ωραίος μύθος της αρχαιότητας λέει πως κάποτε οι Θεοί διασκέδαζαν στον ουρανό και έπιναν το αγαπημένο ποτό τους, το νέκταρ. Κάποια στιγμή ο Έρως, συνοδός μόνιμος της θεάς της ομορφιάς, Αφροδίτης, ακούμπησε με το φτερό του τον κρατήρα των Θεών. Το νέκταρ κύλησε απο τον ουρανό και έπεσε στη γη... Εκεί που έπεσε φύτρωσε το κόκκινο ρόδο. ΙΑΤΡΙΚΗ: Οι γιατροί της αρχαίοτητας έφτιαχναν φάρμακο με ξερά ροδοπέταλα τα οποιά έβραζαν σε κρασί και το έδιναν σε πόνους κεφαλής, των ματιών, των αυτιών, των ούλων, της μήτρας και του εντέρου. Κοπανισμένα έβαζαν τα ροδοπέταλα σε φλεγμονές του υποχονδρίου. Τα συγγράμματα των αρχαίων ιατρών αναφέρονται ποικίλες πληροφορίες για ιατρική χρήση των ρόδων: Από θεραπείες γιαπονοκεφάλους μέχρι της διάρροιας! ΧΡΗΣΗ: Σήμερα μπορούμε να αρωματίσομε το ελαιόλαδο με ροδοπέταλα. Με ρόδα φτιάχνουν σιρόπι, ροδόμελι, ροδοζάχαρη (γλυκό κουταλιού), ροδόσταγμα και αρωματίζουν το ξύδι και το κρασί. Ευρεία είναι η χρήση του ροδόνερου στη ζαχαροπλαστική. Προσοχή χρειάζεται στη συλλόγη των ρόδων τα οποία δεν πρέπει να είναι ραντισμένα με επικίνδυνα εντομοκτόνα. Με τους καρπούς φτιάχνουν ζελέδες, σιρόπια, μαρμελάδες και ροφήματα.

Από το άψυχο σώμα μιας νύμφης, που η Χλωρίδα 

η θεά των λουλουδιών και της βλάστησης

μεταμόρφωσε σε λουλούδι,

 έγινε το γνωστό στις μέρες μας τριαντάφυλλο.

Για να γίνει όμως το τριαντάφυλλο

έτσι όπως εμείς σήμερα το γνωρίζουμε

η Αφροδίτη του χάρισε ομορφιά, ο Διόνυσος ευωδιά

και τέλος ο Ζέφυρος έδιωξε τα σύννεφα μακριά

για να έλθει ο Απόλλωνας με τη λάμψη του

να κάνει το άνθος της τριανταφυλλιάς να ανθίσει

 σε όλο του το μεγαλείο.

Αυτή είναι η μικρή ιστορία της τριανταφυλλιάς

που θεωρείται η βασίλισσα των λουλουδιών

στην Ελληνική Μυθολογία.

ΦωτογραφίεςΚαρτσωνάκης

Ασπαρτιά

Spartium Junceum L., σπάρτο το βουρλόμορφο.
Οικογένεια : Fabaceae (Papilionaceae), ψυχανθή.
Είναι φυτό γνωστό απ' την αρχαιότητα. Πιθανόν να πρόκειται για το λινόσπαρτο του Θεόφραστου. Ο Διοσκουρίδης το περιγράφει ως «θάμνο με ράβδους, μακράς, αφύλλους», ενώ ο Πλίνιος αναφέρει ότι οι Ισπανοί, οι Ρωμαίοι και οι Καρθαγένιοι κατασκεύαζαν από τους βλαστούς του χονδροειδή ενδύματα.
Είναι μεγάλος θάμνος. Έχει βλαστό επιμήκη, κυλινδρικό πράσινο ή πρασινοκυανό, ύψους 2-5 μ., χωρίς φύλλα ή με λίγα φύλλα απλά λογχοειδή ή γραμμοειδή, άνθη κίτρινα, ευοσμότατα και σπέρματα μαύρα σε λοβούς.
Αυτοφύεται σε δασώδη μέρη, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ενώ καλλιεργείται ως καλλωπιστικό στους κήπους και στα πρανή των δρόμων. Ευδοκιμεί σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας και σε χωράφια ασβεστούχα, φτωχά – πλούσια, ξηρικά ή ποτιστικά.
Πολλαπλασιασμός : Με σπόρο που σπέρνεται σε σπορείο και με παραφυάδες.
Ανθεί Μάιο εώς Ιούνιο.
Είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό, μελισσοτροφικό και κλωστικό. Τα άνθη περιέχουν εκλεκτής ποιότητας αιθέριο έλαιο, κατάλληλο για την αρωματοποιία. Οι βλαστοί έχουν καρδιοτονωτικές ιδιότητες, όμως η μεγάλη κατανάλωση τους από τα ζώα προκαλεί δηλητηριάσεις. Επίσης θεωρούνται αντιδιαβητικοί, διουρητικοί, καθαρτικοί, εμμηναγωγοί και αντιλευκωματουρικοί. Τα σπέρματα είναι δηλητηριώδη.

Διαβάστε περισσότερα